تاریخچه ساخت کابل در دنیا

در سال 1876 انديشه توليد كابل با روكش لاستيكي به مرحله اجرا درآمد. در اين مرحله چند رشته سيم مسي را به هم تابيده و با نوعي كائوچوي طبيعي به نام « گوتاپرچا » (Guttapercha ) روكش مي‌كردند. در سالهاي نخست دهه 1880 كابلهاي ساخته شد كه با مواد نفوذناپذير در برابر آب عايق و روكش شدند. از آن پس استفاده از مواد ديگر متداول گرديد . بدين ترتيب مي‌توان ادعا كرد كه صنعت كابلسازي، نزديك به 125 سال پيشينه دارد.

در آن زمان، فرآيند ساخت كابل بدين شكل بود كه ابتدا يك ماده عايق با خاستگاه گياهي را به دور رسانا پيچيده آن را در دماي 130-140 درجه سانتيگراد خشك و سپس آن را با مواد روغني؛ رزين يا موم اشباع مي‌كردند و سرانجام با سرب روكش مي‌نمودند. اما در سال 1887 شيميدانها از راه سنتز مواد عايقي جديد موفق به تهيه ماده‌اي به نام « باكليت» شدند كه ارزانتر از لاستيك بود. در همين دوران شبكه‌هاي با ولتاژ بالاتر نيز جاي خود را باز كرده بودند به طوري كه در سال 1898، نخستين كابل 10 كيلوولت سه رشته‌اي، براي يك شبكه برق متناوب سه فاز ساخته شد. همراه با روند تكميلي ساخت كابل كه پيوسته ادامه داشت، در سال 1935، يك كارشناس سوئيسي به نام بورل (Borel ) با قراردادن دو الكترود در داخل روغن و با گذاشتن لايه‌هاي مختلفي از كاغذهاي عايق در ميان دو الكترود ولتاژ شكست اين مواد را اندازه‌گيري كرد و نشان داد كه با بهبود شرايط ساخت كيفيت عايقهاي كاغذي بالا مي‌رود و مي‌توان آنها را در ولتاژهاي بالاتر به كار گرفت. با اين پيشرفت ساخت كابلهاي با ولتاژ بالاتر روز به روز گسترش يافت و با بهره گيري از مواد ديگري مانند EPR , PVC , PE و دامنه فعاليت در صنعت كابلسازي فراگستر شد و سرمايه‌گذاريهاي كلاني را جذب كرد.